De stappen naar herstel na stressverzuim

Herstel. Terug aan het werk na een gebroken been is redelijk voorspelbaar. We kunnen ons allemaal voorstellen wat er in het lichaam moet helen en hoelang herstel ongeveer gaat duren. Terug aan het werk na stressverzuim is een ander verhaal. Het is niet zichtbaar, je weet niet waar je goed aan doet, je zoekt naar een richtlijn waarmee je de re-integratie kunt begeleiden. Ik raad je aan te werken met een persoonlijk werkhervattingsplan.

Te snel willen geeft geen duurzaam resultaat

Van nul naar tien is een te grote stap ineens. De kans dat het duurzaam gaat slagen is dan klein. Je stuurt je zesjarige ook niet gelijk naar de HAVO. Stap zetten, wennen, leren en beklijven, volgende stap zetten, wennen, leren en beklijven, volgende stap…… enzovoort. Door weloverwogen te stappen, geef je iemand de tijd om te werken aan groei. De stappen vinden in een vooropgestelde volgorde plaats en zijn voor iedereen anders. Ieder komt vanaf een ander vertrekpunt nietwaar? Dan kan de route nooit helemaal gelijk zijn.

Een stappenplan is heel persoonlijk

Hoewel stressverzuim voor ieder anders is, zijn er overeenkomsten. Iemand is uitgevallen vanwege chronische overbelasting, of dat nou alleen werk gerelateerd is of niet, dat is niet zo relevant. Iedere stressverzuimer ervaart een enorm gevoel van falen en een afgebrokkeld zelfvertrouwen. Daar stap je niet zomaar even overheen. Er is een persoonlijke routekaart nodig.

Werk met een werkhervattingsplan

Veel stressverzuimers komen terug in een hok vol beste stuurlui. Allemaal raad met de beste bedoelingen maar altijd vanuit het eigen belevingskader. De lessen van de één worden omgezet in lessen voor de ander. En daar loopt het mis. Je kan hier geen boekhoudkundig trucje toepassen. Was het maar zo gemakkelijk. Dit is maatwerk. Dat moet je zorgvuldig aanpakken. De stressverzuimer voelt zich al klein genoeg, die wil je niet met een “Dan moet je gewoon ….. doen” nog kleiner maken. Tijdens de coaching maken we een persoonlijk werkhervattingsplan. De werknemer bespreekt dit plan met de leidinggevende en volgt de opbouw naar herstel volgens deze routeplanner. Hier is in de coaching goed over nagedacht.

Wat doe je dan als leidinggevende?

Eerst maar even wat je niet moet doen: kom niet met platte adviezen en tips uit eigen ervaring, ervaringen zijn geen instrumenten om mee leiding te geven. In het werkhervattingsplan staat een takenladder, een voorgenomen opbouw in uren en welke valkuilen de werknemer gaat omleren. Volg het plan en evalueer dit (twee)wekelijks op een vast moment met de werknemer. Liggen we nog op koers? Wat heb je nodig? Waar kwam jij je valkuilen tegen en hoe ben je hier anders mee omgegaan?

Meer weten?

Neem even contact met me op, dan bespreken we wat ik in dergelijke gevallen voor jullie kan betekenen. Of kijk in mijn netwerk voor een goede coach in je buurt.